Helbestin Bijartî.. Dilşa Yûsûf

Helbestin Bijartî.. Dilşa Yûsûf

Helbestvan Dilşa Yûsûf

Roja Heşrê

Di roja heşrê de

Sê qîzên kurd

ji Dêrsim..

ji Enfal..

û ji Şengal..

pêxwas..

porbij..

tî..

birçî..

bi saw..û matmayî..

ji cerg û qîzaniya wan

xwîn dilop dilop di herikî

Li ber dergehê xwedê ..

pêkve rawestan.

***

Qîza Dêrsimî..

bi girî..

bi hewar..

got:

xwedêyo..

zarokên te ..

nûnerên te li ser xakê..

hilgirên ala te

neviyên xîlafeta Osmanî

bi navê te..

min talankirin..

min ji şeref û namûsa min bêparkirin.

Zarokên te..

zarokên min..

bi serê singoyên tivingan vekirin.

Hîna jî ez gêjim

ji bihna xwîna

dê..û bavan

mam û biran

li kêleka min

di nav xwîna xwe de vedigevizyan..

Îjar ev heşra bo çiye?

Em yên kurd ji mêjde heşir bûne

gelek ji mêjde.

***

Qîza Enfal jî xwe negirt

hawarkir û gazîkir..

û got:

ewe heman çîroka min e.

Bi bîra min tê,

gelek ji mêjde em heşir bûn,

dema zarokên te

hilgirên ala ( Allah û ekber)

ji biyabanan hatin

û hemû kesên min

enfalkirin..

û min bi talan birin..firoştin ..

Hîna jî ez wenda me..

li wê tarîkstana biyabanan

û hîna bîna kîmyebaranê

ji devê min tê.

***

Qîza Şengal jî

bi kirasekî sipî..

bi çavên xweyî şîn

bi mistek ji agirê Laleşa pîroz

bê deng..matmayî

li ber dergehê xweda rawestabû..

belê hemî endamên laşê wê bibûn ziman

pêkve hewar dikirin ..

di gotin:

ey xwedê ..

ez jî di rojek ronak de

li ber cavê hemî cîhan

hatim talankirin..

her li jêr alayek reş ..

û li jêr navê te..

( La Îlaha Illa Allah) de

hatim sebîkirin..

hatim serbirîn..

Hîna jî min di nav malzaroka xwe de

tûvê heramê sedan

zilamên serbir hilgirtiye.

Agirê Laleş vemiriye..

û çiyayê Şengal jî

xwe bi termê sedan zarokên min xemilandiye

Îjar ez nizanim hey xweda..

eve heşre?

yan heşra bê dawî

li  Şengala minî sebîkrî..

û serbirî niştiye?

Aramiya Azadiyê

Ey xewna kûr

dema hemî  hêvî

bi dawî dibin…

dilê min

heta li ser tarîtiyê jî dişewite

bi vê ronakiya  zuha

wek leylanê

li ser xakê.

***

Ey welatê yekem

û dawî…

hîna  jî ez

bi aramiya azadiyê

zengilên hevgihînê lêdidim.

Lê belê li ser vê xakê..

her tişt bi xemgînî derbasdibe

wek şopa cengê

wek şopa mirinê.

Aramiya Azadiyê

Ey xewna kûr

dema hemî hêvî

bi dawî dibin

dilê min

heta li ser tarîtiyê jî dişewite

bi vê ronakiya  zuha

wek leylanê

li ser xakê.

***

Ey welatê yekem

û dûmahî

hêşta jî ez

bi aramiya azadiyê

zengilên hevgihînê lêdidim.

 jinengeh

Şaciwanê Aşiqan

Mize û mey

bo şevbihurkên min

Mizicandina

di biyabana xemê de

bi gul dibe

Ingirandina zaroka

xewnên min

bê aştbûn

Zimanê çav û dil

Gerdelûla giyan î avis

bi nepenî û macereyan

Înata xwedayan

di tenêbûne de

Newresê dizî

xerzikên masiyên

derya min

û hêlîna xwe çêkir…

li ser gevjika dilê min.

Şaciwanê aşiqan

bê destûr

Rûnişt li ser text

û eywana min

Gava min tiliya xwe…

di hunguvê evîna wî de dakir

şanên min veguherîn kelmoz

û gezo bariya

ji her hêlên min.

Bi Xemgînî Derbas bû

Di gel te ey delalê min

min jiyana xwe dirkand

û wateya temenê xweyî wenda dît.

Lê belê

her tişt bi xemgînî derbasbû

wek şopa cengê

li ser xakê.

 

Aştbûn

 

Îdî nagrîm li ser raburdû

dê  gunehên xwe

yên ku min kiribûn

di dûriya ji te

bi evînê bişom.

Ez ya gunehbar

niha di perestgeha evîna te de

bi sozdariya te

destnimêj dikim.

Gunehê min yê bi tenê

min evîn bi şer guherî.

Ez bê welat û xakbûm

lewma aştnebûm

di gel jiyan û evînê.

Bi şer li aştiyê geriyam

di dawiyê de min zanî

ku jiyan bê sînore

ne ku mirin.

Û niha baştir dizanim

tenê yên lawaz şerdikin.

 

Cemserê Din

 

Gava ez wek rûbarekî

tersî cihnûmayê

diherikîm

te ji xwe re qiblegeh

avadikir

Dema ji rojhelata min

roj bilind dibû

li rojava

di asoyên tarî de

te xefik vedidan

li pêş umêdan

Ne tu  bû

em pêrgî hev hatin

li hinda gelawêjê

li ser duriyana

riya kadizê

te stêrkên rijiyayî

berhev dikirin

Tê kengî ji şîr vebî

û berdî hilmijandina

pêxîra min

emê nebarin

ger tu nebî cemserê din.

jinengeh1

Cizbeya Evînê

 

Ji mêjde

derdê te dikeşim

çawa şev

derdê qeflên tariyê

dikşîne

çawa roj

di bin bazkên xwe de

derdê hêwirandina

perçemokê dikşîne

çawa jinek

her serê heyvê

derdê rijandina

xwîna mirî dikşîne.

Tu bi sanciyan re tê

wekî sehmasiyekî

qîlên xwe

li komerîşka

stêrkên min didî

wan yeko yeko

dadiqurtînî

çima tu yê bibî

pîjê ber diranê

maceryên min

û leylana min î

bi çolan şuştî

biçikînî.

Kembera li ser newqa min

dibriqe

ji evînê badayî ye

êdî te nakim kilçîv

min çavê xwe

ji kildanê ezmûnê

kildaye

Keştiya min î

bi ber bayê arezûyên te diket

û bi ser kelexê xwe de

li ber peravên te

hildiweşî

niha di zerya xwesteka min de

avjenî dike

Eger tu dixwazî werî

werî…

lê kum û kolozê xwe dîne

cîhana min bê dergehe

ban û zemînê xwe nîne

ji bo tu bibe berdilkê min

ji tac û eywan

şûr û mertal re

cih nîne.

Ne wek aviyekî

xwe bavêjî nav

keriya min

ne wek xwîniyekî

xwe bavêjî bextê min

û ne wek zarokan

xwe bavêjî kirasê min

di ferhenga evînê de

cih ji lavan re nîne

Ji bo em bi hevre

stêrkan bi hejmêrin

bikin ristik

diyarî ji xwedawenda

evînê re

divê em bibin

tayê wê yî ji eşqê ristî

û di cizbeya evînê de

li ber dergehê

perestgeha wê

bi dilovanî serî dînin.

Bakurê Dil

Bakurê dilê min e ew

di çavên wî de

di meyinim

hunguvê tehlîşka evînê

şima mûm a min e

her şev

şevbuhurkên tenahiyê

cîjwanin

Di rojek serê payizê de

xak bi baranê nermijî

min ew wendakir

bê xatir

li wir…..

li bakûrê dil.

Arezû

Hûn dizanin

kengî ji helbestê

şîrvedibim..!?

Gava navber…

di nava rastiyê û

arezû de

bibe gustîlk

û têxim tiliya

çepê dil.

Hûn dizanin

kengî  dibim xwedawend..!?

Gava di biyabana arezû de

rûbarekî bê kendav biherikim.

Hûn dizanin

kengî dimrim..!?

Gava bibim asmanekî

stêrk weriyayî

û aşiqên min xwe

bi benê qederê

jinengeh2

*Helbestek ji  bo zarokan

“Baran”ê  Wênekêş

Ezim..ezim..ezim Baran

Zarokekî bi dahênan

wêne dikêşim li ser pelan

ez wêneyan dikêşim

semayê dikim bi rengan

Ezim..ezim..ezim..Baran

ez heme li her ciyan

ez bi sûdim bo cîhan

kesk û sor û şîn û zer

huner ji min re ruh û can

Zengilûn Hevgihînê

Min li çavên te

temaşakir

dema wan min dixwendin

û xwe nîşan girtibûn

li rastiyên razayî

di kûrahiya

çavên min de

Ew hemû

sîper û çeperên

avakirî

nebûn rêgir

ku nehêlin

siwarên daxwaziyên  te

têperin

Ew hestên minî razayî

mîna marekî

di çillê zistanê de

te bi tîjkên roja xwe

ya buharî

ku her dem nûdibe

geşkir û serî li wan hilda

Ev êrîşa te

ez rizgarkirim

ji stiranên lorîkan

ku min pê

hestên xwe di razandin

ji bo demek ne diyar

Dil kete lerzê

û careke din

bi awakî ne asan

hilavêt.

***

Ez dizanim

tu ne wek wanî

tu zilamekî ne asanî

te bi çizirandin

derbas nekir çeperên min

şûrê te tazî bû

û wekî qehremanekî

te li dergehê dilê min da

û vexwendim

ji pêkdadanê  re.

***

Te diyarên xwe

berdan

û dolên kûr

derbaskir

meydanên dirêj

qetand

û tu li kaş û berqefan

rasthat

ta tu gihaşt

benderên min

û va tu dixwazî

û bê dudilî

çengela keştiya xwe

bavêjî kûrahiya

derya hestên min.

***

Dema te ez vexendim

ji nişkave ne bû

şûrê min tazî bû

li ser xwe bûm

amade bûm

min xwe neda paş

ji pêkdadanê

min meydan xwend

li himber te

Dema şûr li hevketin

çingîn anîn û burusîn

wê demê…

zengilên hevgihînê jî

lêdidan

û mujda hevgihîna

heta û heta lêdidan

***

Bi cengê

tu bi hêz dibî

û mezin dibî

ez jî li gel te

Eger tu bi şer nehatibayî

te çeperên min

ne didîtin

Eger tu ji koşka xwe

daneketiba

te dergehên min î nizm

ne didîtin

Eger te şûrê xwe bavêta

ber lingê min

û daketa ser çongan

te hêza min nedidît

Eger tu bi hevaltî

nehatiba

te ez nedidîtim

û her nedidîtim.

Ev helbest di hejmara (47)an ya rojnameya “Buyerpress“de, hatine weşandin  15-7-2016

PUKmedia